لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.
میگو و خواص آن
تهیه کننده : مجید مکاری
منبع : راسخون
منبع : راسخون
سخت پوستان Shell fish شامل نرم تنان ، Mollusks و کروستاسه آ Crustaceans میباشد . نرم تنان خود شامل صدف خوراکی Oyster، حلزون های دوکفه ای و صدف های باریک که در داخل یک لاک یا صدف سخت از کربنات کلسیم زندکی کرده و اغلب در یک نقطعه ثابت و بیحرکت می باشند . کروستاسه ها شامل میگو Shrimp لابستر Labster( شاه میگو ) و خرچنگ (crabs) است وسطح خارجی بدن آنها از پوست کتینی سخت پوشیده شده که در سراسر بدن ادامه داشته و بوسیله تعدادی از حلقه های سخت که از طریق یک لایه خارجی نازک و قابل انعطاف که به یکدیگر متصلند ،شکل گرفته است .
این لایه خارجی سخت ومحکم از نظررشد ظاهرا”یک مانع اساسی محسوب شده ،ولی با جدا شدن و افتادن تمام لایه خارجی سخت بدن در دوره های منظم این مشکل برطرف گردیده ، بنحوی که زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد ، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن ، با اناشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجاوز نمیکند ،مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد و لذا افزایش دفعات پوست اندازی Moulting رشد تامین میگردد.
میگوها جانورانی خونسرد هستند که مجموعه فعالیتهای فیزیولوژیکی آنها مطابقت با محیط آبزی دارد . درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است . بطور کلی میگوها در آب های کم عمق دریاها بین 27 تا 180 متری ودر خلیج فارس بین 15 تا 22 متری ودرمناطقی که از نظر طبقات تحت الارضی سست ونرم باشند . زندگی می کنند . طول بدن میگو از 7 تا 15 سانتی متر بوده که از دو طرف بهم فشرده شده و از دو قسمت سر و سینه (Cephlothorox)که بهم چسبیده و متصل می باشد و قسمت شکمی یا دم تشکیل شده است قسمت سرو سینه شامل کاراپاس ، روستروم یا خار،چشم مرکب ، آنتن و آنتنک های کوچک ،پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان که بین مائدیبولها قرار دارد،که بلافاصله به مری ومعده ختم میشود . قسمت سرو سینه از نظر غذائی فاقد ارزش است ومعمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا میگردد . قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی ، گوشتی و خوراکی میگو است وسطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و درقسمت تحتانی وزیرین هرکدام پاهای شناگر یا باله های شنا بصورت برگ مانند وجود دارد . ضمنا” انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره ای ختم میشود که شامل تلسون یا خاردمی است . روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می یابد .
از نظر جنسی میگوها دارای دوجنس نر وماده و از صفات جنسی خاریج متمایز برخوردارند. درزمان تخم ریزی میگوهای ماده ، کیسه اسپرم را ازمیگوی نر دریافت کرده و دراندام ماده خود ذخیره می کند .و وقتی که آماده تخم ریزی شد ، از کف دریا به سمت بالا شروع به شنای حلقوی کرده و با حرکات شدید پاهای شناگر ،تخمک ها و کیسه های اسپرم را رها کرده و به لقاح خارجی کمک می کنند . البته تخم ریزی در 2 تا 7 دقیقه معمولا”بین ساعت 8شب و 6 صبح انجام میگردد . هر میگو قادر است بین 200000 تا 2000000 تخم را در دریا رها سازد. معمولا”میگوها در طول سال تقریبا” همیشه تخم ریزی داشته ، ولی بیشترین مقدار آن در اوائل بهار و اواخر تابستان انجام میگیرد .
تخم پس از خارج شدن وطی لقاح خارجی با تقسیم سلولی مراحل مختلفی از قبیل : مرحله ناپلیوس ،مرحله زوآ، مرحله مایسیس و مرحله post larveaرا نموده و پس از 120 تا 170 روز به مرحله بلوغ رسیده وروانه بازار می گردد . بطور کلی میگوها جانورانی ضعیف و کند ذهن می باشند ودرخارج از آب بسرعت و درظرف کمتر از 4 دقیقه تلف می شوند . میگو نسبت به آب شیرین فوق العاده حساس بوده وادامه زندگی در آن برایش مقدور نیست . از نظر غذائی همه چیز خوار ornivorous است وبرحسب مراحل رشد از فیتوپلانکتون ،جلبک ها ،دیاتومه ها ،لارو نرم تنان ،صدف ها و کرم های گرد تغذیه می کند . عمر آنها معمولا”12 تا 25 ماه است و رنگ بدن میگو در بین اعضاء یک گونه هم ثابت نبوده و بسته به شرایط محیط از قبیل :درجه حرارت ،درجه شوری ،نوع غذای مصرفی ،رنگ محیط و ابتلاء به بیماریهای مختلف ممکن است تغییر کند.
میگوها گسترش جهانی داشته ودر دریاها ،آبهای شور و شیرین از نواحی استوائی تا مناطق قطبی یافت می شوند . اکثر گونه های دریائی در آبهای کم عمق ، یا نسبتا”نیمه عمیق و عموما”بصورت دسته جمعی زندگی میکنند . روزها در بستر و زیر رسوبات کف دریا مخفی شده و شبها برای شکار طعمه از پناهگاه خارج می شوند . بهمین دلیل صیادان در بیشتر مناطق دنیا شب هنگام جهت صید میگو به دریا می روند . ازنقطه نظر مکان زیست سه گروه میگو در آب وجود دارد :
1- گونه های موجود در آب سرد وشور معمولا”میگوهای شمال میگویند و ارقام عمده صید این نوع میگوها عمدتا”مربوط به تولید میگوی اروپا است ودرنواحی آلاسکا ،کانادا ، شمال ژاپن ،آمریکا ،اروپا شمالی و غیر ه صید می شود .
2- گونه های موجود در آب گرم و شور یا میگوهای حاره ای که بخش اعظم میگوهای را تشکیل می دهد که
وارد بازار تجارت جهانی می شود . این نوع میگوها در آبهای ساحلی خلیج فارس ، بخش جنوبی ایالات متحده آمریکا سواحل غربی آفریقا ،آمریکای مرکزی و نواحی شرقی وغربی سواحل آمریکای جنوبی و آسیا جنوب شرقی یافت می شوند.
3- گونه های موجود در آب شیرین که اکثرا” از رودخانه ها و دریاچه ها به نواحی استوائی و گرمسیری می آیند ،غالبا”در همین نواحی رشد کرده و بزرگ می شوند ،ودرتجارت جهانی از اهمیت چندانی برخوردار نمی باشند.
امروزه منابع عظیم آبی ،علاوه بر تامین بخشی از نیاز غذائی کشور های پیشرفته ،ار نظر اقتصادی و سیاسی نیز اهمیت ویژه ای یافته است . کشور پهناور ایران با حدودد2792 کیلومتر مرز آبی در جنوب وشمال جزء معدود کشورهائی است که از این نعمت سرشار الهی برخوردار است . دریای عمان و خلیج فارس این آبراه سرشار از مواهب خدادادی ،با مساحتی حدود 239000 کیلومتر مرز آبی حدود 1800 کیلومتر از دماغه گواتر آغاز و تا اروند رود ادامه یافته است . آب رودخانه های دجله وفرات و کارون به آن می ریزد و عمق سواحل آن از 20 متر تجاوز نمیکند واز اهمیت ویژه ای جهت صید میگو برخوردار است . با توجه به اظهارات کارشناسان شیلات تاکنون بیش از 10نوع میگو در آبهای خلیج فارس صید و شناسائی شده که مشهورترین آن لابستر یا شاه میگو است (Panulirus homarus) که وزن آن به حدود یک کیلوگرم می رسد و درسواحل صخره ای دریای عمان صید میشود .
از انواع میگوهای خلیج فارس می توان گونه های مشهور زیر را نام برد:
1- میگوی صورتی Penaeus semisulcatus
2- میگوی هندی Panaeus indicus
3- میگوی موزی Penaeus merguiensis
4- میگوی سفید Metapenaeus affinis
5- میگوی خنجری Parapenaopsis stylifera
گونه میگوی صورتی بالغ بر 80% صید صنعتی ناوگان صیادی خلیج فارس را تشکیل می دهد و گونه های میگوی هندی و موزی نیز جزءگونه های غالب صید در دریای عمان و تنگه هرمز به شمار می روند . بنابراین بیشتر کارهای تحقیقاتی ایران بر روی این 3 گونه استوار است .
تاریخچه پرورش میگوی در جهان :
قدمت پرورش میگو نسبتا”طولانی است ،اما پرورش تجارتی آن به سالهای نخست دهه 1960 میلادی وبه کشور ژاپن برمی گردد. ودر کشور آسیای جنوب شرقی از قبیل :تایلند ،فلیپین ،اندونزی ،سنگاپور ،مالزی،هند ،کشورهای مکزیک ،پاناما،کاستاریکا،واکوادور،پرو پرورش میگو رشد سریع یافته است . درایران نیز حدود 11سال است که پرورش میگو شروع شده و سایتهای بسیار بزرگی در استانهای خوزستان ،بوشهر ،هرمزگان و سیستان وبلوچستان آمده است .
شکوفائی فراوان دراین صنعت به دلائل زیر می باشد:
1- وجود پروتئین سرشار و مواد معدنی بی نظیر در گوشت میگو.
2- کوتاه بودن زمان تکثیر و پرورش و امکان تولید پست لارو به تعداد انبوه.
3- تقاضای روزافزون جهانی برای مصرف مواد پروتئینی .
4- ارز آور بودن فروش لارو زنده و میگوی بالغ.
میگو از جانوران سخت پوست ساکن دریاها است که دارای اسکلت خارجی بوده و به همین دلیل آنها را سخت پوست نام نهاده اند .
در رده سخت پوستان راسته ای به نام ده پایان وجود دارد که از جنس های مختلفی تشکیل شده است در میان جنس های مختلف ده پایان ، میگو ار فراوانی گونه ای نسبتا خوبی برخودار است .
میگوها عمدتا دریازی بوده و در اعماق کم دریاها زندگی می کنند . بدن میگو ها از سه قسمت اصلی تشکیل شده است .
کلیه دستگاههای بدن در ناحیه سر قرار دارند ، از فیبل دستگاه گردش خون ، دستگاه تنفسی ، دستگاه عصبی ، دستگاه بینائی ، دستگاه گوارش
در قسمت شکم : پاهای شنا ( شکمی ) ادامه دستگاه گوارش (روده ) ، طناب عصبی و قست عضلانی میگو که قابلیت مصرف غذایی قرار دارد .
در ناحیه دم : پای داخلی ، پای خارجی ، و تلسون قرار دارد .
سیکل زندگی میگو به سه دوره کلی تقسیم می شوند
1ـ دوران لاروی
2ـ دوران بلوغ اولیه
3ـ دوران بلوغ
از نظر تغذیه ای ، میگو در هر دوره از زندگی تغذیه ای متفاوت دارد . در دوران لاوری میگوها با فیلتر کردن آب دریا از موجودات زیر گیاهی و جانوری موجود در آن تغذیه می کنند. پس از گذتش دوران لاروی ، میگو قطعات بزرگتر که شامل ؛ پس مانده های غذاهای دریایی ، گیاهی و لجن بستر می باشد استفاده میکند.
تنوع گونه ای از میگو
گونه های شاخصی از میگو عبارتند از :
1ـ میگوی موزی یا صورتی
2ـ میگوی سبز پلنگی
3ـ میگوی سفید هندی
4ـ میگوی سرتیز یا میگوی سایز کوچک که از نظر اقتصادی ارزش کم تری دارد .
میگو یکی از لذیذترین غذاهای دریایی است ،100 گرم میگو ، حاوی 77 میلی گرم آب ، 99 کالری انرژی 1/18 گرم پروتئین ، 8/0 چربی ، 163میلی گرم کلسترول و 91 میلی گرم قند است .
از نظر مقایسه ای نسبت به سایر غذاهایی که پروتئین زیادی دارند نظیر گوشت ماهی و گروه ماکیان ، میگو ، کالری کم تری دارند . پروتیئن موجود در میگو کیفیت بالایی داشته و حاوی تمام اسید آمینه های لازم جهت رشد می باشد .
پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایی به دلیل نداشتن بافت هم بند به راحتی هضم می شود . برای گروه هایی از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند غذای حاوی میگو گزینه مناسبی برای تامین پروتئین روزانه آنها است
میگوها در کل دارای چربی کمی می باشند ، اسیدهای چرب امگا ـ 3 که از دسته اسیدهای چرب غیر اشباع بوده و برای سلامتی مفید هستند ، در میگو ها به وفور یافت می شوند . این دسته از اسیدهای چرب می توانند در کاهش خطر بیماریهای قلبی موثر واقع شود.
اسیدهای چرب امگا ـ3 هم چنین اجزای ضروری برای غشا سلول مغز و بافت چشم است . میگو منبع غنی از ویتامین های A، ، 6 B 12B ، C، D، E، و املاحی چون کلسیم ، آهن ، منیزیم ، پتاسیم ، سدیم ، روی ، مس ، منگنز ، و سلنیم است . علاوه بر این ؛ کلسیم ، آهن ، روی ، منیزیم ، و فسفر میگو نسبت به سایر آبریان بیش تر است .
میگو به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیراشباع خیلی سریع خراب می شود. چون تمام اندام های گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد، شروع مرحله فساد از ناحیه اتصال سر با قسمت بدن است، که با شروع مرحله فساد، سر میگو را جدا کرده و بدون سر به فروش می رسانند.
در مرحله بعد پوست میگو را جدا کرده و عضله تنها می ماند. البته این بدان معنی نیست که هر میگوی بسته بندی شده بدون سر دارای مشکل است، چون ممکن است بر اثر بازار مصرف، میگو را سرکنی و یا آن را پوست کنی کرده و به فروش برسانند.
پس میگو باید با سر بوده و سر آن سفت و محکم به بدن چسبیده باشد. رنگ میگو بسته به گونه، نژاد و محیط زندگی میگو متفاوت است ولی پس از پخت تقریبا تمامی میگوها به رنگ صورتی مایل به قرمز درمی آیند که شدت این رنگ نشانه سلامت میگو است. هر چقدر میگو پس از پخت کمتر صورتی شود، کیفیت پایین تری دارد، رنگ میگو باید یکنواخت بوده و لکه های سیاه درشت به شکل خال های درشت نداشته باشد. خال های ریز پراکنده در سطح بدن طبیعی است.
میگوی تازه بوی بد ندارد و فقط بوی خاص میگو را دارد که اصلا تند نیست. ولی در صورت خراب شدن، بوی شدید و تند آمونیاک از آن استشمام می شود. از این نظر نوع پرورشی و دریایی آن هیچ فرقی ندارند، یعنی میگوی دریایی که از لب ساحل بلافاصله بعد از صید به فروش می رسد بدون بو است.
در مورد نگهداری میگو، توضیح این که اگر میگو را به صورت تازه از شهرهای جنوبی خریداری می کنید، باید در همان محل فقط سر را جدا کرده و با پوست فریز کنید. اگر میگو به صورت بسته بندی شده و منجمد خریداری می شود باید به تاریخ تولید و انقضا و کد بهداشتی جعبه دقت شود.سپس آن را در فریزر خانگی و حدود 18- درجه سانتیگراد نگه داری کرد.
بسته بندی باید به صورتی باشد که مجبور به دوباره فریز کردن میگو نشوید. برای این کار می توان وقتی میگو خریداری شد، بیش از این که کاملا از حالت انجماد خارج شود،باید سر میگو را جدا کرد وآن را در پلاستیک به اندازه مصرف هر وعده قرار داد و البته فوری آن را داخل یک جعبه و درون فریزر گذاشت.
میگویی را که پوست آن کنده شده به مدت زیاد نمی توان در فریزر نگاه داشت، مگر در شرایط خاص و بسته بندی خاص که حتی در آن صورت هم مدت نگهداری طولانی نیست.
گوشت گوسفند، گوساله، مرغ، ماهی و میگو جزو غذاهای با پروتئین بالا محسوب می شوند که معمولا نیاز پروتئینی بدن باید توسط آنها تأمین شود.
همچنین میزان کلسترول در 100گرم میگو حدود دوسوم میزان کلسترول در یک تخم مرغ 50گرمی است.
یعنی در وزن مساوی، میزان کلسترول میگو یک سوم کلسترول تخم مرغ است. با این تفاوت که در میگو، میزان اسید چرب اشباع که برای سلامتی مضر است صفر است که می تواند به کاهش کلسترول خون کمک کند.
بر اساس تحقیقاتی که در دانشگاه راکفلر آمریکا صورت گرفته و به تأیید انجمن متخصصان قلب آمریکا رسیده و در مجله نظام پزشکی ایران نیز به ثبت رسیده است. کلسترول موجود در میگو باعث افزایش کلسترول خون نمی شود و اصولا آن چه که علت اصلی افزایش کلسترول خون است، اسیدهای چرب اشباع به شمار می روند.
میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری به خصوص فسفر و آهن دارد که به ویژه برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.
نکته قابل توجه دیگر این که در غذاهای دریایی به دلیل کمتر بودن بافت پیوندی به نسبت سایر غذاهای گوشتی، گوشت آنها نرم تر بوده و این واقعیت به خصوص پس از پخت مشخص می شود. به همین دلیل غذاهای دریایی و از جمله میگو برای افراد مسن که به دلیل وضعیت دهان و دندان کمتر قادر به جویدن و هضم غذا هستند بسیار مفید است.
در ارتباط با اندازه میگو توضیح این که بر خلاف تصور عامه میگوهای درشت یا به اصطلاح شاه میگو به دلیل مسن بودن میگو و سفت شدن عضلات آنها و به زبان دیگر پیر شدن آنها در مقایسه با میگوهای کوچکتر، خوشمزه نیست و در میگو نیز مانند سایر جانوران مثل مرغ، گاو و گوسفند نوع کوچکتر آن خوشمزه تر است، دلیل اصلی تفاوت قیمت در میگوهای ریز و درشت درصد ضایعات آن است.
میگو یکى از آبزیان خوشخوراک محسوب مىشود که در تغذیه انسان به عنوان یک منبع پروتئین دریایى اهمیت زیادى دارد و از لذیذترین غذاهاى دریایى است. از نظر مقایسهاى نسبت به سایر غذاهایى که پروتئین زیادى دارند مانند گوشت ماهى و گروه ماکیان، میگو کالرى کمترى دارد. پروتئین موجود در میگو کیفیت بالایى داشته و حاوى تمام اسید آمینههاى لازم جهت رشد مىباشد. پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایى به دلیل نداشتن بافت همبند به راحتى هضم مىشود. براى گروههایى از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند، غذاى حاوى میگو گزینه مناسبى براى تأمین پروتئین روزانه آنهاست. میزان کلسترول در 100 گرم میگو حدود 23 میزان کلسترل در یک تخممرغ است، با این تفاوت که در میگو، میزان اسید چرب اشباع که براى سلامتى مضر است، صفر است که مىتواند به کاهش کلسترول خون کمک کند.
میگو مقدار قابل توجهى املاح ضرورى به خصوص فسفر و آهن دارد که بویژه براى کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.
میگوها در کل داراى چربى کمى مىباشند. اسیدهاى چرب امگا3 که از دستههاى چرب غیراشباع بوده و براى سلامتى مفید هستند در میگوها به وفور یافت مىشود. این دسته از اسیدهاى چرب مىتوانند در کاهش خطر بیمارىهاى قلبى مؤثر واقع شوند. اسیدهاى چرب امگا3 همچنین اجزاى ضرورى براى غشاى سلول مغز و بافت چشم است.
میگو منبع غنى از ویتامینهاىA، B6، B21،c D،E ، و املاحى چون کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم، روى، مس، منگنز و سلنیم است. علاوه بر این، کلسیم، روى، آهن، منیزیم و فسفر میگو نسبت به سایر آبزیان بیشتر است.
میگو به دلیل داشتن اسیدهاى چرب امگا3 به کنترل التهاب و پیشگیرى از لخته شدن خون کمک مىکند.
در صورتی که صید میگو به طور کامل بهداشتی بوده و در حمل و نقل و نگه داری آن کلیه موارد بهداشتی رعایت شده باشد . میگو را میتوان با سر و کامل در بازار عرضه کرد. در این حالت میگوی خریداری شده دارای کیفیت بالایی بوده و هیچ تغییر شیمیایی دیگری نیز در آن ایجاد نشده است . در میگوهای پرورشی چون کاملا بهداشتی و کنترل شده انجام می گیرد لذا خرید میگوی با سرو با کیفیت بالاتر ساده تر خواهد بود.
2ـ میگوی بی سر
در صید دریا به دلیل نحوه صید و خطر افزایش آلودگی و فساد در میگو بلافاصله پس از صید و یا پس از انتقال به کارخانه عمل آوری ، میگو بی سر شده و به صورت معلق در محلول نگه دارنده منجمد می شود . بی سر کردن میگو و عمل آوری آن باید کاملا در مراکز عمل آوری میگو و زیر نظر دامپزشک متخصص انجام شود تا سلامت میگوی مورد استفاده جهت بسته بندی تایید شده باشد .
3ـ میگوی بدون سرو پوسته
در حالی که میگو از نظر استحکام پوسته و سر دچار مشکل باشد ، سر و پوسته میگو در جدا کرده و میگو را به صورت پاک کرده که اصطلاحا P.U.D گفته می شود در بازار عرضه می کنند.
در صورتی که به پرورش میگو علاقمند هستید ، این بخش را مطالعه کنید :
فردی می تواند به عنوان تکثیر کننده میگو این شغل را داشته باشد که بتواند از عهده تامین میگوی مولد از دریا و تکثیر آنها در مخازن و سالن های مخصوص در اثر عملیات غذایی برآید.
1. توانایی تشخیص عوامل موثر در کار
2. توانایی پیشگیری از حوادث و رعایت اصول ایمنی و بهداشت محیط کار
3. توانایی تشخیص میگوهای مورد تکثیر و نحوه چرخه زیستی آنها
4. توانایی تامین میگوی مولد از دریا
5. توانایی استفاده از تاسیسات و تجهیزات موجود در مراکز تکثیر میگو
6. توانایی عملیات تکثیر در مخازن و سالن ها
7. توانایی عملیات پرورش لاروهای اولیه و پیشرفته در مخازن
8. توانایی عملیات بهبود کیفیت آب در سالنهای تکثیر میگو
9. توانایی عملیات غذا دهی در مراکز تکثیر میگو
10. توانایی عملیات برداشت و یکنیگ لاروهای پیشرفته
11. توانایی تامین میگوی مولد از دریا
12. آشنایی با وسایل صید مولد میگو
• تله صید
• تور سه جداره
• تور ترال
13. آشنایی با معیارهای انتخاب مولد از دریا
• مرحله چهار تخمدان
• ضمیمه های کامل
• حامل اسپرماتوفور
• سلامت ظاهری
14. آشنایی با مولدین بومی منطقه
15. شناسایی اصول نگهداری و حمل مولدین
16. شناسایی اصول تامین میگوی مولد از دریا
17. شناخت انواع میگو
• میگوی سفید هندی
• میگوی موزی
• سفید
• ژاپنی
• ببری سیاه
18. شناسایی اصول تشخیص میگوی ماده و نر
19. آشنایی با مراحل باروری در میگو
20. آشنایی با مراحل لاروی در میگو
• تخم
• مرحله ناپلیوس
• مرحله پروتوزوآ
• مایزیس
• مرحله پست لارو
21. شناسایی اصول تشخیص مراحل لاروی
22. شناسایی اصول تشخیص مراحل لاروی
23. شناسایی اصول تشخیص میگوهای مورد تکثیر و نحوه چرخه زیستی آنها
24. آشنایی با وسال جعبه کمک های اولیه
25. شناسایی اصول بکارگیری وسایل آتش نشانی (کپسول آتش نشانی)
26. شناسایی اصول نحوه استفاده از حوضچه های حاوی فرمالین
27. شناسایی اصول پیشگیری از حوادث و رعایت اصول ایمنی و بهداشت محیط کار
28. توانایی تشخیص میگوهای مورد تکثیر و نحوه چرخه زیستی آنها
29. آشنایی با تاریخچه تکثیر میگو در دنیا و ایران
30. آشنایی با انواع میگوهای موجود در ایران
• میگوی ببری سبز
31. توانایی تشخیص عوامل موثر در کار
32. آشنایی با عوامل موثر در کار
33. آشنایی با عوامل فیزیولوژیکی محیط کار
34. آشنایی با عوامل شیمیایی و بیولوژیکی محیط کار
35. شناسایی اصول تشخیص عوامل موثر در کار
36. توانایی پیشگیری از حوادث و رعایت اصول ایمنی و بهداشت محیط کار
37. آشنایی با وسایل بهداشتی فردی در مراکز پرورش میگو
• لباس کار
• ماسک
• کفش کار (چکمه)
• دستکش
1. پمپ هوا
2. شیلنگ و سنگ های مربوطه
3. تانکهای نگهداری
4. کیسه پلاستیکی
5. یخ
6. لوله پلی اتیلن
7. کپسول هوا
8. دماسنج
9. لوپ (ذره بین)
10. انوع میگو
11. مرکز تکثیر
12. انواع لارو میگو
13. میکروسکوپ
14. محیط کار
15. ماسک
16. کفش کار (چکمه)
17. جعبه های کمک های اولیه
18. کپسول آتش نشانی
19. حوضچه های حاوی مواد ضدعفونی
شرایط ارتقاء شغل پرورش دهنده میگو به تولید میگوی مرغوب و سالم و درشت با هزینه کمتر مربوط می شود که مطالعه و نظم و رعایت نکات اساسی بسیار ضروری است. درآمد افراد شاغل در این شغل به حجم تولیدات و کاهش هزینه ها مربوط می شود.
ویژگیهای شخصیتی
در تقسیم بندی های مشاغل پرورش دهنده میگو جزء رشته های کشاورزی است. پرورش میگو گرچه سرمایه اولیه زیادی می خواهد و جای مناسب و شرایط خاص ولی آنچه تاکنون اتفاق افتاده از حجم و اندازه بالایی برخوردار است بسیاری از افراد از این راه برای خود، خود اشتغالی راه انداخته اند و توانسته اند امورات خود را بگذرانند.
همانند بسیاری از مشاغل تولیدی این کار گذشته از سرمایه اولیه اعتماد به نقش بالا، ریسک پذیری، حوصله و دقت در نگهداری میگو، آموزش های مستمر از جمله ویژگی هایی است که این شغل آن را طلب می کند.
این لایه خارجی سخت ومحکم از نظررشد ظاهرا”یک مانع اساسی محسوب شده ،ولی با جدا شدن و افتادن تمام لایه خارجی سخت بدن در دوره های منظم این مشکل برطرف گردیده ، بنحوی که زمانی که پوسته کاملا”جدا میگردد ، بلافاصله بدن با جذب آب از پوسته سریعا”رشد کرده و پس از متورم شدن ، با اناشتن و ذخیره سازی کلسیم درمدت کوتاهی و توسط باز جذب از پوسته که از چندین ساعت تجاوز نمیکند ،مجددا پوسته سخت تشکیل میگردد و لذا افزایش دفعات پوست اندازی Moulting رشد تامین میگردد.
میگوها جانورانی خونسرد هستند که مجموعه فعالیتهای فیزیولوژیکی آنها مطابقت با محیط آبزی دارد . درجه حرارات داخلی بدن با درجه حرارات محیط یکی است . بطور کلی میگوها در آب های کم عمق دریاها بین 27 تا 180 متری ودر خلیج فارس بین 15 تا 22 متری ودرمناطقی که از نظر طبقات تحت الارضی سست ونرم باشند . زندگی می کنند . طول بدن میگو از 7 تا 15 سانتی متر بوده که از دو طرف بهم فشرده شده و از دو قسمت سر و سینه (Cephlothorox)که بهم چسبیده و متصل می باشد و قسمت شکمی یا دم تشکیل شده است قسمت سرو سینه شامل کاراپاس ، روستروم یا خار،چشم مرکب ، آنتن و آنتنک های کوچک ،پاهای حرکتی یا پریوپودها و دهان که بین مائدیبولها قرار دارد،که بلافاصله به مری ومعده ختم میشود . قسمت سرو سینه از نظر غذائی فاقد ارزش است ومعمولاً پس از صید از بخش شکمی جدا میگردد . قسمت شکمی یا دمی شامل شش بند است که شامل قسمت عضلانی ، گوشتی و خوراکی میگو است وسطح خارجی آن از قطعات کتینی پوشیده شده و درقسمت تحتانی وزیرین هرکدام پاهای شناگر یا باله های شنا بصورت برگ مانند وجود دارد . ضمنا” انتهای دم به دم بادبزنی یا باله پره ای ختم میشود که شامل تلسون یا خاردمی است . روده در سطح پشتی در داخل گوشت و زیر پوسته کتینی امتداد می یابد .
از نظر جنسی میگوها دارای دوجنس نر وماده و از صفات جنسی خاریج متمایز برخوردارند. درزمان تخم ریزی میگوهای ماده ، کیسه اسپرم را ازمیگوی نر دریافت کرده و دراندام ماده خود ذخیره می کند .و وقتی که آماده تخم ریزی شد ، از کف دریا به سمت بالا شروع به شنای حلقوی کرده و با حرکات شدید پاهای شناگر ،تخمک ها و کیسه های اسپرم را رها کرده و به لقاح خارجی کمک می کنند . البته تخم ریزی در 2 تا 7 دقیقه معمولا”بین ساعت 8شب و 6 صبح انجام میگردد . هر میگو قادر است بین 200000 تا 2000000 تخم را در دریا رها سازد. معمولا”میگوها در طول سال تقریبا” همیشه تخم ریزی داشته ، ولی بیشترین مقدار آن در اوائل بهار و اواخر تابستان انجام میگیرد .
تخم پس از خارج شدن وطی لقاح خارجی با تقسیم سلولی مراحل مختلفی از قبیل : مرحله ناپلیوس ،مرحله زوآ، مرحله مایسیس و مرحله post larveaرا نموده و پس از 120 تا 170 روز به مرحله بلوغ رسیده وروانه بازار می گردد . بطور کلی میگوها جانورانی ضعیف و کند ذهن می باشند ودرخارج از آب بسرعت و درظرف کمتر از 4 دقیقه تلف می شوند . میگو نسبت به آب شیرین فوق العاده حساس بوده وادامه زندگی در آن برایش مقدور نیست . از نظر غذائی همه چیز خوار ornivorous است وبرحسب مراحل رشد از فیتوپلانکتون ،جلبک ها ،دیاتومه ها ،لارو نرم تنان ،صدف ها و کرم های گرد تغذیه می کند . عمر آنها معمولا”12 تا 25 ماه است و رنگ بدن میگو در بین اعضاء یک گونه هم ثابت نبوده و بسته به شرایط محیط از قبیل :درجه حرارت ،درجه شوری ،نوع غذای مصرفی ،رنگ محیط و ابتلاء به بیماریهای مختلف ممکن است تغییر کند.
پراکندگی میگوها و مناطق زیست :
میگوها گسترش جهانی داشته ودر دریاها ،آبهای شور و شیرین از نواحی استوائی تا مناطق قطبی یافت می شوند . اکثر گونه های دریائی در آبهای کم عمق ، یا نسبتا”نیمه عمیق و عموما”بصورت دسته جمعی زندگی میکنند . روزها در بستر و زیر رسوبات کف دریا مخفی شده و شبها برای شکار طعمه از پناهگاه خارج می شوند . بهمین دلیل صیادان در بیشتر مناطق دنیا شب هنگام جهت صید میگو به دریا می روند . ازنقطه نظر مکان زیست سه گروه میگو در آب وجود دارد :
1- گونه های موجود در آب سرد وشور معمولا”میگوهای شمال میگویند و ارقام عمده صید این نوع میگوها عمدتا”مربوط به تولید میگوی اروپا است ودرنواحی آلاسکا ،کانادا ، شمال ژاپن ،آمریکا ،اروپا شمالی و غیر ه صید می شود .
2- گونه های موجود در آب گرم و شور یا میگوهای حاره ای که بخش اعظم میگوهای را تشکیل می دهد که
وارد بازار تجارت جهانی می شود . این نوع میگوها در آبهای ساحلی خلیج فارس ، بخش جنوبی ایالات متحده آمریکا سواحل غربی آفریقا ،آمریکای مرکزی و نواحی شرقی وغربی سواحل آمریکای جنوبی و آسیا جنوب شرقی یافت می شوند.
3- گونه های موجود در آب شیرین که اکثرا” از رودخانه ها و دریاچه ها به نواحی استوائی و گرمسیری می آیند ،غالبا”در همین نواحی رشد کرده و بزرگ می شوند ،ودرتجارت جهانی از اهمیت چندانی برخوردار نمی باشند.
میگوهای خلیج فارس
امروزه منابع عظیم آبی ،علاوه بر تامین بخشی از نیاز غذائی کشور های پیشرفته ،ار نظر اقتصادی و سیاسی نیز اهمیت ویژه ای یافته است . کشور پهناور ایران با حدودد2792 کیلومتر مرز آبی در جنوب وشمال جزء معدود کشورهائی است که از این نعمت سرشار الهی برخوردار است . دریای عمان و خلیج فارس این آبراه سرشار از مواهب خدادادی ،با مساحتی حدود 239000 کیلومتر مرز آبی حدود 1800 کیلومتر از دماغه گواتر آغاز و تا اروند رود ادامه یافته است . آب رودخانه های دجله وفرات و کارون به آن می ریزد و عمق سواحل آن از 20 متر تجاوز نمیکند واز اهمیت ویژه ای جهت صید میگو برخوردار است . با توجه به اظهارات کارشناسان شیلات تاکنون بیش از 10نوع میگو در آبهای خلیج فارس صید و شناسائی شده که مشهورترین آن لابستر یا شاه میگو است (Panulirus homarus) که وزن آن به حدود یک کیلوگرم می رسد و درسواحل صخره ای دریای عمان صید میشود .
از انواع میگوهای خلیج فارس می توان گونه های مشهور زیر را نام برد:
1- میگوی صورتی Penaeus semisulcatus
2- میگوی هندی Panaeus indicus
3- میگوی موزی Penaeus merguiensis
4- میگوی سفید Metapenaeus affinis
5- میگوی خنجری Parapenaopsis stylifera
گونه میگوی صورتی بالغ بر 80% صید صنعتی ناوگان صیادی خلیج فارس را تشکیل می دهد و گونه های میگوی هندی و موزی نیز جزءگونه های غالب صید در دریای عمان و تنگه هرمز به شمار می روند . بنابراین بیشتر کارهای تحقیقاتی ایران بر روی این 3 گونه استوار است .
تاریخچه پرورش میگوی در جهان :
قدمت پرورش میگو نسبتا”طولانی است ،اما پرورش تجارتی آن به سالهای نخست دهه 1960 میلادی وبه کشور ژاپن برمی گردد. ودر کشور آسیای جنوب شرقی از قبیل :تایلند ،فلیپین ،اندونزی ،سنگاپور ،مالزی،هند ،کشورهای مکزیک ،پاناما،کاستاریکا،واکوادور،پرو پرورش میگو رشد سریع یافته است . درایران نیز حدود 11سال است که پرورش میگو شروع شده و سایتهای بسیار بزرگی در استانهای خوزستان ،بوشهر ،هرمزگان و سیستان وبلوچستان آمده است .
شکوفائی فراوان دراین صنعت به دلائل زیر می باشد:
1- وجود پروتئین سرشار و مواد معدنی بی نظیر در گوشت میگو.
2- کوتاه بودن زمان تکثیر و پرورش و امکان تولید پست لارو به تعداد انبوه.
3- تقاضای روزافزون جهانی برای مصرف مواد پروتئینی .
4- ارز آور بودن فروش لارو زنده و میگوی بالغ.
آشنایی با خواص و ارزش غذایی میگو
میگو از جانوران سخت پوست ساکن دریاها است که دارای اسکلت خارجی بوده و به همین دلیل آنها را سخت پوست نام نهاده اند .
در رده سخت پوستان راسته ای به نام ده پایان وجود دارد که از جنس های مختلفی تشکیل شده است در میان جنس های مختلف ده پایان ، میگو ار فراوانی گونه ای نسبتا خوبی برخودار است .
میگوها عمدتا دریازی بوده و در اعماق کم دریاها زندگی می کنند . بدن میگو ها از سه قسمت اصلی تشکیل شده است .
سرسینه ، شکم و دم میگو
کلیه دستگاههای بدن در ناحیه سر قرار دارند ، از فیبل دستگاه گردش خون ، دستگاه تنفسی ، دستگاه عصبی ، دستگاه بینائی ، دستگاه گوارش
در قسمت شکم : پاهای شنا ( شکمی ) ادامه دستگاه گوارش (روده ) ، طناب عصبی و قست عضلانی میگو که قابلیت مصرف غذایی قرار دارد .
در ناحیه دم : پای داخلی ، پای خارجی ، و تلسون قرار دارد .
سیکل زندگی میگو به سه دوره کلی تقسیم می شوند
1ـ دوران لاروی
2ـ دوران بلوغ اولیه
3ـ دوران بلوغ
از نظر تغذیه ای ، میگو در هر دوره از زندگی تغذیه ای متفاوت دارد . در دوران لاوری میگوها با فیلتر کردن آب دریا از موجودات زیر گیاهی و جانوری موجود در آن تغذیه می کنند. پس از گذتش دوران لاروی ، میگو قطعات بزرگتر که شامل ؛ پس مانده های غذاهای دریایی ، گیاهی و لجن بستر می باشد استفاده میکند.
تنوع گونه ای از میگو
گونه های شاخصی از میگو عبارتند از :
1ـ میگوی موزی یا صورتی
2ـ میگوی سبز پلنگی
3ـ میگوی سفید هندی
4ـ میگوی سرتیز یا میگوی سایز کوچک که از نظر اقتصادی ارزش کم تری دارد .
ارزش غذایی میگو
میگو یکی از لذیذترین غذاهای دریایی است ،100 گرم میگو ، حاوی 77 میلی گرم آب ، 99 کالری انرژی 1/18 گرم پروتئین ، 8/0 چربی ، 163میلی گرم کلسترول و 91 میلی گرم قند است .
از نظر مقایسه ای نسبت به سایر غذاهایی که پروتئین زیادی دارند نظیر گوشت ماهی و گروه ماکیان ، میگو ، کالری کم تری دارند . پروتیئن موجود در میگو کیفیت بالایی داشته و حاوی تمام اسید آمینه های لازم جهت رشد می باشد .
پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایی به دلیل نداشتن بافت هم بند به راحتی هضم می شود . برای گروه هایی از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند غذای حاوی میگو گزینه مناسبی برای تامین پروتئین روزانه آنها است
میگوها در کل دارای چربی کمی می باشند ، اسیدهای چرب امگا ـ 3 که از دسته اسیدهای چرب غیر اشباع بوده و برای سلامتی مفید هستند ، در میگو ها به وفور یافت می شوند . این دسته از اسیدهای چرب می توانند در کاهش خطر بیماریهای قلبی موثر واقع شود.
اسیدهای چرب امگا ـ3 هم چنین اجزای ضروری برای غشا سلول مغز و بافت چشم است . میگو منبع غنی از ویتامین های A، ، 6 B 12B ، C، D، E، و املاحی چون کلسیم ، آهن ، منیزیم ، پتاسیم ، سدیم ، روی ، مس ، منگنز ، و سلنیم است . علاوه بر این ؛ کلسیم ، آهن ، روی ، منیزیم ، و فسفر میگو نسبت به سایر آبریان بیش تر است .
روش های تشخیص میگوی سالم و غیرسالم
میگو به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیراشباع خیلی سریع خراب می شود. چون تمام اندام های گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد، شروع مرحله فساد از ناحیه اتصال سر با قسمت بدن است، که با شروع مرحله فساد، سر میگو را جدا کرده و بدون سر به فروش می رسانند.
در مرحله بعد پوست میگو را جدا کرده و عضله تنها می ماند. البته این بدان معنی نیست که هر میگوی بسته بندی شده بدون سر دارای مشکل است، چون ممکن است بر اثر بازار مصرف، میگو را سرکنی و یا آن را پوست کنی کرده و به فروش برسانند.
پس میگو باید با سر بوده و سر آن سفت و محکم به بدن چسبیده باشد. رنگ میگو بسته به گونه، نژاد و محیط زندگی میگو متفاوت است ولی پس از پخت تقریبا تمامی میگوها به رنگ صورتی مایل به قرمز درمی آیند که شدت این رنگ نشانه سلامت میگو است. هر چقدر میگو پس از پخت کمتر صورتی شود، کیفیت پایین تری دارد، رنگ میگو باید یکنواخت بوده و لکه های سیاه درشت به شکل خال های درشت نداشته باشد. خال های ریز پراکنده در سطح بدن طبیعی است.
میگوی تازه بوی بد ندارد و فقط بوی خاص میگو را دارد که اصلا تند نیست. ولی در صورت خراب شدن، بوی شدید و تند آمونیاک از آن استشمام می شود. از این نظر نوع پرورشی و دریایی آن هیچ فرقی ندارند، یعنی میگوی دریایی که از لب ساحل بلافاصله بعد از صید به فروش می رسد بدون بو است.
در مورد نگهداری میگو، توضیح این که اگر میگو را به صورت تازه از شهرهای جنوبی خریداری می کنید، باید در همان محل فقط سر را جدا کرده و با پوست فریز کنید. اگر میگو به صورت بسته بندی شده و منجمد خریداری می شود باید به تاریخ تولید و انقضا و کد بهداشتی جعبه دقت شود.سپس آن را در فریزر خانگی و حدود 18- درجه سانتیگراد نگه داری کرد.
بسته بندی باید به صورتی باشد که مجبور به دوباره فریز کردن میگو نشوید. برای این کار می توان وقتی میگو خریداری شد، بیش از این که کاملا از حالت انجماد خارج شود،باید سر میگو را جدا کرد وآن را در پلاستیک به اندازه مصرف هر وعده قرار داد و البته فوری آن را داخل یک جعبه و درون فریزر گذاشت.
میگویی را که پوست آن کنده شده به مدت زیاد نمی توان در فریزر نگاه داشت، مگر در شرایط خاص و بسته بندی خاص که حتی در آن صورت هم مدت نگهداری طولانی نیست.
ارزش غذایی میگو
گوشت گوسفند، گوساله، مرغ، ماهی و میگو جزو غذاهای با پروتئین بالا محسوب می شوند که معمولا نیاز پروتئینی بدن باید توسط آنها تأمین شود.
همچنین میزان کلسترول در 100گرم میگو حدود دوسوم میزان کلسترول در یک تخم مرغ 50گرمی است.
یعنی در وزن مساوی، میزان کلسترول میگو یک سوم کلسترول تخم مرغ است. با این تفاوت که در میگو، میزان اسید چرب اشباع که برای سلامتی مضر است صفر است که می تواند به کاهش کلسترول خون کمک کند.
بر اساس تحقیقاتی که در دانشگاه راکفلر آمریکا صورت گرفته و به تأیید انجمن متخصصان قلب آمریکا رسیده و در مجله نظام پزشکی ایران نیز به ثبت رسیده است. کلسترول موجود در میگو باعث افزایش کلسترول خون نمی شود و اصولا آن چه که علت اصلی افزایش کلسترول خون است، اسیدهای چرب اشباع به شمار می روند.
میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری به خصوص فسفر و آهن دارد که به ویژه برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.
نکته قابل توجه دیگر این که در غذاهای دریایی به دلیل کمتر بودن بافت پیوندی به نسبت سایر غذاهای گوشتی، گوشت آنها نرم تر بوده و این واقعیت به خصوص پس از پخت مشخص می شود. به همین دلیل غذاهای دریایی و از جمله میگو برای افراد مسن که به دلیل وضعیت دهان و دندان کمتر قادر به جویدن و هضم غذا هستند بسیار مفید است.
در ارتباط با اندازه میگو توضیح این که بر خلاف تصور عامه میگوهای درشت یا به اصطلاح شاه میگو به دلیل مسن بودن میگو و سفت شدن عضلات آنها و به زبان دیگر پیر شدن آنها در مقایسه با میگوهای کوچکتر، خوشمزه نیست و در میگو نیز مانند سایر جانوران مثل مرغ، گاو و گوسفند نوع کوچکتر آن خوشمزه تر است، دلیل اصلی تفاوت قیمت در میگوهای ریز و درشت درصد ضایعات آن است.
میگو یکى از آبزیان خوشخوراک محسوب مىشود که در تغذیه انسان به عنوان یک منبع پروتئین دریایى اهمیت زیادى دارد و از لذیذترین غذاهاى دریایى است. از نظر مقایسهاى نسبت به سایر غذاهایى که پروتئین زیادى دارند مانند گوشت ماهى و گروه ماکیان، میگو کالرى کمترى دارد. پروتئین موجود در میگو کیفیت بالایى داشته و حاوى تمام اسید آمینههاى لازم جهت رشد مىباشد. پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایى به دلیل نداشتن بافت همبند به راحتى هضم مىشود. براى گروههایى از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند، غذاى حاوى میگو گزینه مناسبى براى تأمین پروتئین روزانه آنهاست. میزان کلسترول در 100 گرم میگو حدود 23 میزان کلسترل در یک تخممرغ است، با این تفاوت که در میگو، میزان اسید چرب اشباع که براى سلامتى مضر است، صفر است که مىتواند به کاهش کلسترول خون کمک کند.
میگو مقدار قابل توجهى املاح ضرورى به خصوص فسفر و آهن دارد که بویژه براى کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.
میگوها در کل داراى چربى کمى مىباشند. اسیدهاى چرب امگا3 که از دستههاى چرب غیراشباع بوده و براى سلامتى مفید هستند در میگوها به وفور یافت مىشود. این دسته از اسیدهاى چرب مىتوانند در کاهش خطر بیمارىهاى قلبى مؤثر واقع شوند. اسیدهاى چرب امگا3 همچنین اجزاى ضرورى براى غشاى سلول مغز و بافت چشم است.
میگو منبع غنى از ویتامینهاىA، B6، B21،c D،E ، و املاحى چون کلسیم، آهن، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم، روى، مس، منگنز و سلنیم است. علاوه بر این، کلسیم، روى، آهن، منیزیم و فسفر میگو نسبت به سایر آبزیان بیشتر است.
میگو به دلیل داشتن اسیدهاى چرب امگا3 به کنترل التهاب و پیشگیرى از لخته شدن خون کمک مىکند.
روشهای عرضه میگو در بازار
1ـ عرضه میگو با سردر صورتی که صید میگو به طور کامل بهداشتی بوده و در حمل و نقل و نگه داری آن کلیه موارد بهداشتی رعایت شده باشد . میگو را میتوان با سر و کامل در بازار عرضه کرد. در این حالت میگوی خریداری شده دارای کیفیت بالایی بوده و هیچ تغییر شیمیایی دیگری نیز در آن ایجاد نشده است . در میگوهای پرورشی چون کاملا بهداشتی و کنترل شده انجام می گیرد لذا خرید میگوی با سرو با کیفیت بالاتر ساده تر خواهد بود.
2ـ میگوی بی سر
در صید دریا به دلیل نحوه صید و خطر افزایش آلودگی و فساد در میگو بلافاصله پس از صید و یا پس از انتقال به کارخانه عمل آوری ، میگو بی سر شده و به صورت معلق در محلول نگه دارنده منجمد می شود . بی سر کردن میگو و عمل آوری آن باید کاملا در مراکز عمل آوری میگو و زیر نظر دامپزشک متخصص انجام شود تا سلامت میگوی مورد استفاده جهت بسته بندی تایید شده باشد .
3ـ میگوی بدون سرو پوسته
در حالی که میگو از نظر استحکام پوسته و سر دچار مشکل باشد ، سر و پوسته میگو در جدا کرده و میگو را به صورت پاک کرده که اصطلاحا P.U.D گفته می شود در بازار عرضه می کنند.
در صورتی که به پرورش میگو علاقمند هستید ، این بخش را مطالعه کنید :
فردی می تواند به عنوان تکثیر کننده میگو این شغل را داشته باشد که بتواند از عهده تامین میگوی مولد از دریا و تکثیر آنها در مخازن و سالن های مخصوص در اثر عملیات غذایی برآید.
نمونه وظایف
1. توانایی تشخیص عوامل موثر در کار
2. توانایی پیشگیری از حوادث و رعایت اصول ایمنی و بهداشت محیط کار
3. توانایی تشخیص میگوهای مورد تکثیر و نحوه چرخه زیستی آنها
4. توانایی تامین میگوی مولد از دریا
5. توانایی استفاده از تاسیسات و تجهیزات موجود در مراکز تکثیر میگو
6. توانایی عملیات تکثیر در مخازن و سالن ها
7. توانایی عملیات پرورش لاروهای اولیه و پیشرفته در مخازن
8. توانایی عملیات بهبود کیفیت آب در سالنهای تکثیر میگو
9. توانایی عملیات غذا دهی در مراکز تکثیر میگو
10. توانایی عملیات برداشت و یکنیگ لاروهای پیشرفته
11. توانایی تامین میگوی مولد از دریا
12. آشنایی با وسایل صید مولد میگو
• تله صید
• تور سه جداره
• تور ترال
13. آشنایی با معیارهای انتخاب مولد از دریا
• مرحله چهار تخمدان
• ضمیمه های کامل
• حامل اسپرماتوفور
• سلامت ظاهری
14. آشنایی با مولدین بومی منطقه
15. شناسایی اصول نگهداری و حمل مولدین
16. شناسایی اصول تامین میگوی مولد از دریا
17. شناخت انواع میگو
• میگوی سفید هندی
• میگوی موزی
• سفید
• ژاپنی
• ببری سیاه
18. شناسایی اصول تشخیص میگوی ماده و نر
19. آشنایی با مراحل باروری در میگو
20. آشنایی با مراحل لاروی در میگو
• تخم
• مرحله ناپلیوس
• مرحله پروتوزوآ
• مایزیس
• مرحله پست لارو
21. شناسایی اصول تشخیص مراحل لاروی
22. شناسایی اصول تشخیص مراحل لاروی
23. شناسایی اصول تشخیص میگوهای مورد تکثیر و نحوه چرخه زیستی آنها
24. آشنایی با وسال جعبه کمک های اولیه
25. شناسایی اصول بکارگیری وسایل آتش نشانی (کپسول آتش نشانی)
26. شناسایی اصول نحوه استفاده از حوضچه های حاوی فرمالین
27. شناسایی اصول پیشگیری از حوادث و رعایت اصول ایمنی و بهداشت محیط کار
28. توانایی تشخیص میگوهای مورد تکثیر و نحوه چرخه زیستی آنها
29. آشنایی با تاریخچه تکثیر میگو در دنیا و ایران
30. آشنایی با انواع میگوهای موجود در ایران
• میگوی ببری سبز
31. توانایی تشخیص عوامل موثر در کار
32. آشنایی با عوامل موثر در کار
33. آشنایی با عوامل فیزیولوژیکی محیط کار
34. آشنایی با عوامل شیمیایی و بیولوژیکی محیط کار
35. شناسایی اصول تشخیص عوامل موثر در کار
36. توانایی پیشگیری از حوادث و رعایت اصول ایمنی و بهداشت محیط کار
37. آشنایی با وسایل بهداشتی فردی در مراکز پرورش میگو
• لباس کار
• ماسک
• کفش کار (چکمه)
• دستکش
ابزار و وسایل
1. پمپ هوا
2. شیلنگ و سنگ های مربوطه
3. تانکهای نگهداری
4. کیسه پلاستیکی
5. یخ
6. لوله پلی اتیلن
7. کپسول هوا
8. دماسنج
9. لوپ (ذره بین)
10. انوع میگو
11. مرکز تکثیر
12. انواع لارو میگو
13. میکروسکوپ
14. محیط کار
15. ماسک
16. کفش کار (چکمه)
17. جعبه های کمک های اولیه
18. کپسول آتش نشانی
19. حوضچه های حاوی مواد ضدعفونی
شرایط ارتقاء شغل
شرایط ارتقاء شغل پرورش دهنده میگو به تولید میگوی مرغوب و سالم و درشت با هزینه کمتر مربوط می شود که مطالعه و نظم و رعایت نکات اساسی بسیار ضروری است. درآمد افراد شاغل در این شغل به حجم تولیدات و کاهش هزینه ها مربوط می شود.
ویژگیهای شخصیتی
در تقسیم بندی های مشاغل پرورش دهنده میگو جزء رشته های کشاورزی است. پرورش میگو گرچه سرمایه اولیه زیادی می خواهد و جای مناسب و شرایط خاص ولی آنچه تاکنون اتفاق افتاده از حجم و اندازه بالایی برخوردار است بسیاری از افراد از این راه برای خود، خود اشتغالی راه انداخته اند و توانسته اند امورات خود را بگذرانند.
همانند بسیاری از مشاغل تولیدی این کار گذشته از سرمایه اولیه اعتماد به نقش بالا، ریسک پذیری، حوصله و دقت در نگهداری میگو، آموزش های مستمر از جمله ویژگی هایی است که این شغل آن را طلب می کند.
منابع :
آشنائی با میگو و تاریخچه پرورش آن در جهان http://www.aftab.ir
تکثیرکننده میگو http://daneshnameh.roshd.ir
ارزش غذایى میگو www.foodna.ir
خواص میگو http://www.iranmania.com
آشنایی با خواص و ارزش غذایی میگو http://www.afghanpen.com
تاریخ : یکشنبه 90/7/3 | 2:17 عصر | نویسنده : سیدسعیدبهروزجزین | نظرات ()
لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید